Një ditë, gjatë një leksioni psikologjie për studentët e masterit, profesori i tha klasës: “Le të luajmë një lojë!” Pastaj kërkoi një vullnetar… Një grua me emrin Sarah doli përpara. Asaj iu kërkua të shkruante emrat e 30 njerëzve më të rëndësishëm në jetën e saj në tabelë.
Sara shkroi emrat e anëtarëve të familjes së saj, të afërmve, miqve, kolegëve dhe fqinjëve. Profesori i tha asaj të fshinte të 3 emrat që ajo i konsideronte më pak të rëndësishëm. Sarah ndaloi një çast dhe pastaj fshiu emrat e kolegëve të saj. Profesori i tha asaj të hiqte 5 emra të tjerë nga lista.
Kështu ajo fshiu emrat e fqinjëve të saj. Kjo vazhdoi derisa kishin mbetur vetëm 4 emrat e fundit. E gjithë klasa ra në heshtje, duke kuptuar madhësinë e vendimit të saj të ardhshëm. Tani, profesori i tha asaj të hiqte 2 emra të tjerë nga tabela. Sara, shikoi emrat, duke hezituar… pastaj ajo ngadalë fshiu emrat e prindërve të saj.
“Ju lutemi të fshini edhe një tjetër”, tha profesori… Sara u shqetësua shumë, lotët i rridhnin nga sytë, dhe me dorën që i dridhej ajo hoqi emrin e djalit të saj. Ajo qau me dënesë … Tani vetëm emri “David” kishte mbetur pa fshirë, ishte emri i burrit të saj. Profesori e pyeti Sarën, “Pse burri yt?” “A nuk janë prindërit e tu ata që të rritën dhe djali yt krijesa që vetë ti e solle në jetë?
Ti gjithmonë mund të gjesh një burrë tjetër… “ Heshtje totale ra në klasë … Gjithkush ishte kureshtar për të dëgjuar shpjegimin e saj. Sarah tha ngadalë dhe me qetësi, “Një ditë, prindërit e mi do të ikin nga kjo jetë dhe djali im do të më lërë për të ndjekur jetën e tij, ai që do të ndajë gjithë jetën me mua është burri im. “ Ishte momentin kur gjithë auditori u ngrit në këmbë dhe e duartrokitën atë për zgjedhjen e saj.
Lidhja midis burrit dhe gruas është e shenjtë. Ajo ka një qëllim të madh dhe nuk duhet të prishet rastësisht. Kur vështirësitë në martesat tona na bëjnë që të ndihemi të lodhur dhe në depresion, dhe kërcënojnë të fshijnë ëndrrat tuaja të bukura të dashurisë.
Koha i zbehet shumë zënkat apo vështirësitë, nëse ne ende i mbajmë duart si në ditët e para, premtimet tona do të përmbushen dhe sakrificat tona nuk do të ishin të kota.